امام صادق علیه السلام:

کسی که در ماه رمضان آمرزیده نگردد تا رمضان آینده،آمرزیده نمی گردد؛مگراینکه روزعرفه را درک کند.

حریم سبز عشق

عرفه، نهم ذی الحجه الحرام، خورشید رو به مغرب از دل آسمان می گذرد، خیمه های حسین بن علی علیه السلام و گرمای نیم روزه ی خود را احساس می کند.

حسین بن علی علیه السلام از خیمه  گام بیرون می نهد با صورتی  آرام و لب هایی که پروردگارش را مدح و ثنا می کند به راه می افتد.

فرزندان و یاران او نیز از خیمه هایشان خارج می شوند و به سوی کوه رحمت روانه می شوند لب ها ذاکر و دل ها شکسته اند ، قامت ها خاضع و به فرود رو کرده اند.

حسین علیه السلام سبکبال دست ها را در برابر صورت می گیرد و دعا را شروع می کند چون مسکینی که طعام می طلبد. نفس های مشک بوی حسین عرفات را خوشبو می کند گروهی گرداگرد او برای شنیدن دعا ایستاده اند لحظه های ناب و تمام نشدنی آغاز می گردند.

گوهر اشک از چشمان حسین بن علی علیه السلام می جوشد گریه امان نمی دهد.

چشمان زیبای حسین بن علی  در دعا تر می شوند زمزمه ای سر می دهد که سخت عاشقانه است و لب هایش او و نعمت هایش را یاد می کند . از این سو دل کنده است با طراوت و شادابی ، عشق بی پایان در چهره اش می درخشد.

این صدای حسین بن علی علیه السلام است که در صحرای عرفات طنین می افکند محزون از درد عشق، اما شامان است.

در ساحل عرفه گام می نهیم تا از حال و هوا و خنکای آن جانی تازه کنیم

 و به قدر وسع از گوهرهای آن به دست آوریم.

***التماس دعا***