آرزوی جهاد و شهادت!!

محرم که می‌شه، وقتی برای امام حسین(ع) گریه می‌کنیم،شاید بارها پیش اومده که تو دلمون می‌گیم اگر در کربلا بودیم قطعا حسین را تنها نمیگذاشتیم و تا پای جان برایش جان فشانی میکردیم.

 اما دریغ، که شاید اینطور نیست و  این احساسات، یک شور و احساس زود گذر باشه.

میگن تو نزدیکی های کربلا یه روستایی بوده که مردمش با اینکه میدونستن چه واقعه ای تو نزدیکی هاشون داره اتفاق می افته همچنان کارهای روزمرشون رو انجام میدادن یعنی خیلی بی تفاوت از کنار ماجرا گذشتن!!

به راستی چه چیزی غیر از دلبستگی و وابستگی به دنیا باعث میشه که همچین رفتارهایی رو شاهد باشیم؟!!

شاید ما هم با این اعمال و رفتارهامون اگر در آن زمان بودیم،تازه اگه بخوایم خیلی خوش بینانه فکر کنیم دست کمی از اون مردم نداشتیم !! یعنی اگر  جز یاران یزید نبودیم قطعا جز سپاه امام حسین هم قرار نمیگرفتیم !!

مگر نه این است که امام حسین(ع) امام زمان عصر خودش بود؟ و مگر ما نیز امام زمان نداریم؟ اگر امام حسین(ع) را مظلوم می‌نامیم، خود حضرت مهدی(عج) فرموده که «من مظلوم‌ترین فرد عالمم.»

امام حسین، ابوالفضل و علی اکبر و قاسم و حضرت زینب داشت ولی امام زمان چی !!!

همیشه در خیالات خود حاضریم با دشمن امام حسین(ع) بجنگیم ولی در واقعیت حاضر نیستیم کوچکترین قدمی، حتی در حد خواندن روزانه یک دعای کوچک برای امام زمانمان برداریم. شاید هفته‌ها یا ماه‌ها یادی از مولایمان نمی‌کنیم، چه‌رسد به کشته شدن در راهش.

حال قبول داری که به یاری امام حسین(ع) نمی شتافتیم بلکه اگر خیلی لطف می‌کردیم و خود را به اصطلاح مسلمان می‌نامیدیم به جنگ امامان نمی‌رفتیم و چه بسا وقتی زرق و برق پول، ثروت، پست و مقام را میدیدیم از پیش قراولان سپاه دشمن می‌شدیم.

با این آمادگی من و تو و دیگران در صورت قیام امام، سرنوشت منتقم خون حسین(ع) نیز چیزی غیر از سرنوشت حسین(ع) نخواهد بود.

========================

مرحوم شهید مطهری می فرمایند: یکی از علمای قم برای من نقل می کرد که مرحوم فیض کاشانی دربار? این جمله که از حضرت امام حسین علیه السلام نقل شده است که ایشان در شب عاشورا فرمودند: من اصحابی بهتر از اصحاب خودم سراغ ندارم ، می گفت من باورم نمی کنم  چنین چیزی را امام فرموده باشد. گفته بودند چرا؟ گفته بود مگر آنان چکار کردند که امام بگوید اصحابی از اینها بالاتر نیست.

هر مسلمانی جای آنها می بود ، وقتی می گفتند فرزند پیغمبر ، امام زمان در دست دشمن تنها مانده است، قهراٌ می ایستاد. یک شب در عالم رویا دید که صحرای کربلا است .آن جریان به نظرش آمد که موقع ظهر است و می خواهند نماز بخوانند.

حضرت امام حسین علیه السلام به همین آقا فرمودند شما جلو بایستید تا ما نماز بخوانیم.(همانطور که سعید بن عبدالله حنفی و یکی دو نفر دیگر خودشان  را سپر قرار دادند ) دشمن تیراندازی می کرد. آقا رفت جلو ایستاد .اولین تیر از دشمن داشت میآمد. تا دید تیر دارد میآید ، خم شد ناگاه دید تیر اصابت کرد به امام. در همان عالم خواب گفت: استغفرالله ربی و اتوب علیه ، عجب کار بدی کردم ! این دفعه دیگر چنین کاری نمی کنم دفعه دوم تیر آمد تا نزدیک او شد دو مرتبه خودش را خم کرد . چند دفعه این جریان تکرار شد؛ دید بی اختیار خم می شود. در این هنگام امام به او فرمود : « انی لا اعلم اصحاباٌ خیراٌ و لا افضل من اصحابی. من اصحابی بهتر از اصحاب خود نمی شناسم.