داره کم کم دلمون حسینی میشه داره کم کم حال و هوامون حسینی میشه صبح ها که دارم میرم بیرون میبینم تو خیابون ها یه پرچم یا حسین اضافه شده وهمه و همه منتظر محرمتند.ولی حسین جان من چی؟من چه کنم ؟من چی بگم؟حسین من رو که باید بشناسی؟همونیکه تو مکتبت بزرگ شدم ؟همونیکه زمزمه اولین کلام های بچگیم تو بودی!همونیکه که اسم حسین رو هرجا میشنید باز براش تازگی داشت.اره حسین جان منم همونیکه دیگه الان تو مکتبت راهش نمیدی همونیم که دیگه توفیق گریه کردن رو بهش نمیدی و همونیم که دیگه بوی محرمت به مشامم نمیرسه.باخودم داشتم میگفتم که اگه تو هم من رو بطلبی با چه رویی بیام با چه دستی بیام برات سینه زنم باهمون دستی که گناه کردم!!!!باکدوم پایی وارد مجلست بشم باهمون پایی که وارد مجلس گناه شدم!!!باکدوم چشمی برات گریه کنم باهمون چشمی که گناه کردم!!!با کدوم لباس مشکی تو هیئتت بیام همونیکه برای شهرت پوشیدم.                                                                                                                      حسین جان بذار که الان دارم گریه میکنم یه چیزی بهت بگم امسالم بذار بیام تو دستگاهت شاید ادم شدم.حسین جان منم جوونی کردم.حسین جان منم خطا کردم ولی تو بزرگی و ببخش.حسین جان تو رو به زینبت قسم بذار امسالم بیام و کرب و بلایی شم.                                                                                                                             حسین جان بد افتادم تو باتلاق گناه نذار موندگار شم .حسین تو رو به مادرت قسم تو رو به پهلوی شکسته مادرت که وقتی اسمش رو میارم بدنم میلرزه غلط کردنم ومارو قبول کن.حسین جان بچگی کردم .اقا خیلی وقته چشم هام رو برات استفاده نکردم.اقا جان میدونم گنه کارم ولی تو بازیمون بده شاید ادم شدیم......                                                                                                        حسین دوست دارم بازم شب عاشورات رو ببینم که بگم ای صبح طلوع مکن مکن.دوست دارم انقدر خودم رو بزنم که شب وقتی میام خونه مادرم بگه حسین حافظت باشه پسرم...                                                                                                                        حسین جان دیگه چیزی برای گفتن ندارم فقط و فقط شفاعت کن همین