عجب حکایت غریبی دارند این دستها ، هم داستان شدن ، هم دست شدن ، دست در دست شدن ، خلاصه بیعت کردن و هم پیمان شدنشان .از آن عجیب تر اینکه گاهی راست می گویند ، گاهی دروغ ، دروغی به بزرگی همه ی دنیا .اما اگر راست می گفتند دستهادرهم پیمان شدنشان ،آن روز که بیعت ریاییشان گوش فلک را کر کرده بود و ندای بخ بخ یا علی شان بلند بود دیگر کار به خیانت نمی کشید ، حرمت ها شکسته نمی شد ، دستها بسته نمی شد و امت چنین گسسته نمی شد.اگر راست می گفتند دستهاکار به اینجا نمی رسید، مظلومیت به حد اعلا نمی رسید وضع دنیا تغییر نمی کرد و امامی در اوج مظلومیت به غیبت سر نمی برد.شاید این دستهای ما بتوانند با هم داستان شدنشان ، دست در دست هم جبران مافات نمایند و مرحمی بر زخمهای کهنه ی تاریخ بگزارند .اگر از تاریخ درس عبرت بگیریم و راه هدایت را پی بگیریم و دستهایمان راست بگویند میتوانیم .                                                                                                                                     بادا که به دریا برسد کوشش این رود                            هم پای تو پرچم بسپاریم به موعود       

باید ننگ نیرنگ را به جان نخرید ، حقیقت را شناخت  و ولایت را پذیرا شد و دست در دست ولی نهاد.